بدون عنوان

نمی دونم چی بهت بگم .امیرعباس با طاها رادن بازی می کنن.غصه چی رو میخوری .

---

دلم میگیره سمیه .... به خدا هر وقت برای امیر عباس صلوات می فرستم میگم ثوابش به طاهای خاله هم برسه

وای مامانی اومدم توی وبلاگت معرفی وبلاگت رو که خوندم حالم بد شد.. قلبم داره وایمیسته دیگه نمیتونم بقیشو بخونم ....
فقط خدا بهت صبر بده خانمی ....

---

سلام ...مرسی عزیزم خدا دختر گلتو برات نگهداره انشالله

بارها میایم نظر بگذرام، پنجره اش را باز میکنم، اما دستم نمیرود! می بندمش... برای آنکه دلش داغدار است که نمیشود صغری و کبرای منطقی چید. باید از دل گفت... و مدام میترسی که نکند داغش را تازه کنی یا نمک به زخمش بریزی...
اما مادر گرامی، مادری الان در بیابان های حجاز سوار بر مرکب با طفل شیرینش به سمت کربلا میرود. نمیدانم میداند یا نه! احتمالا نمیداند که قرار است چه بر سر طفلش بیاید! مثل شما. 9ماه پسرش را حمل کرد چون شما و 6 ماه شیرش داد و بزرگ شدنش رادید. شیرین شدنش. با او انس گرفت. سخت تر است. نه؟ اگر امیرعباس را یکبار دیدید او امیردلش را بارها دیده و به او دل بسته. ای وای از آن زمانی که هرچه می کند نمیتواند به او شیربدهد.شیری ندارد.آبی نیست که بخورد تا شیر تولید شود.الحمدالله که شما این را تجربه نکرده اید. ای وای از آن زمانی که بابا میاید و او را ببرد تا سیرآب کند. و آخرین نظر مادر به طفلش... چقدر امیدوار است پسرش بیاد،مثل شما. مامان امیرعباس، امیر دل سکینه را هم مثل امیرشما بیجان آوردند،اما بی سر، غرق در خون. مگر چقدر گلو دارد که با تیر آنهم سه سر بخواهند آن را ببرند.
حالا بابا، جسد طفل شیرنش که لبانش را غنچه میکرد برایش را در دست گرفته. پسر شیرنش دیگر نفس نمیکشد.مادرش منتظراست.چه استیصالی است؟! هر چه بنگری از این لحظه در کربلا استیصال بدتر نیست. من خدا را به استیصال مولایمان در این لحظه قسم میدهم. و آخر طفل در آغوش مادر. دیگر شیر نمیخواهد. آرام خوابیده. بیاید امیر عباس، امیرحسین را کنار علی اصغر بگذاریم... بخوابانیم و زار زار گریه کنیم. هر وقت دل تنگ امیرعباس می شویم با رباب باهم لالایی بخوانیم. وقتی امیرحسین را در دست میگیریم یاد "شیعتی انظر الی کیف استسقی لطفلی" بیفتیم و با هم برای دل مولایمان گریه کنیم.
دیگر باید گریه کرد، مویه کرد.بر این مظلومیت گریه کنید، که این گریه مرحم دل است و شفای جان.{اشکهایم جاریست}

---

خیلی قشنگ تفسیر کردین داغ این قافله ی عشق و اما صبر رباب کجا و صبر من خطاکار ....... هرثانیه از زندگیم که می گذرد بی تاب تر می شوم ... دلم را دخیل می بندم به دستان کوچک 6 ماه ی کربلا ... اشک همدم روز های تلخ زندگیم شده ... حسرت همه لحظه های نداشتن امیرم و برام تدائی میکنه ... اما دلم روشنه به عنایت خدا و شفاعت امیرعباسم... مرسی از این یادآوری زیبا که داغدار تر از من در این روزها رباب است و بازماندگان کربلا

سلام خواهر عزیزم مرسی از اینکه به یادم هستی وبهم توجه دارید منو شرمنده می کنی عزیزم آره من کنار امام رضا هستم ودل ودیده ام رو به پنجره فولا دش دخیل بستم همین طوری که آتنا رو برام نگهداشت اول نگاه اش رو به اونهایی بنداز که از راه دور دارن صداش می کنن وبه جوادش قسم میدن و صدقه سر اونها یک نگاهی هم به دل شکسته من بندازه

عزیزم چیزی برای گفتن ندارم. بوس

سلام عزیزم خیلی خوشحال شدم اومدی بهم سرزدی.. سر خودت و گرم کن زیاد به یادش نیفتی زینب جون....خدا می دونه همیشه واست دعا می کنم ایشالا زود خبر خوش بدی که دوباره مامان شدی وامیرعباس برگشته پیشت مهربونم...

---

مرسی عزیزم ... خیلی لطف داری گلم ... به خدا منم برات دعا میکنم