من با تو آرامم
من با تو آرامم مهربانم تو تنها دلیل ایستادنم هستی...
تنها بهانه تحمل سختیهایم ...
تو که باشی غم دیگر سراغی از دل ویران شده ام نمیگیرد..
و دنیا کمتر تازیانه هایش را به جان نحیفم میکشاند...
اصلا تو زیباترین واژه ای هستی که به گوشم آشنایی..
خدای مهربانم ...
کتابت را که باز میکنم ،هر آیه اش مرا با خود تا 7 آسمان میبرد ...
و دلم را قرص تر میکند...
با خودم روزی 1000 بار این جمله را تکرار میکنم ...
من خدارا دارم ....
و این یعنی خود امید...
امابگذار کمی هم از دل شکسته ام گلایه کنم...
از اشکهای بی اختیار سرازیرم...
از حسرت شیطان شده درونم ...
تو تنها روزنه امید من در این تنهایی ،تنها دلیل خنده های من در ثانیه های تلخ زندگی هستی...
گاهی دلم میگیرد ...
و گلایه هایم را پیش تو می آورم ...
ترسم از این است که شیشه نازک دلت را با بهانه های شکسته باشم ...
ترسم از روزیست که یا رب من صدایت زنم و تو اجابت نکی مرا...
خدای من تو که مرا فراموش نکرده ای ؟
تو خوب میدانی من فقط با تو آرام میگیرم ....
